جام جم

«سخني از سخني» عنوان يادداشت روز روزنامه جام جم به قلم بهروز پورسينا است كه در آن مي‌خوانيد:
در طليعه سال جديد، رهبر معظم انقلاب با اعلام سال 89 بعنوان سال همت مضاعف و كار مضاعف، طي بازديدي از بخشي از توانمندي‌هاي صنعت خودروسازي كشور در نهم فروردين‌ماه، نارضايتي خود را از واردات بي‌رويه خودروهاي خارجي به كشور ابراز كردند

و فرمودند: «من بارها به مسوولان ـ مسوولان گوناگون در بخش‌هاى مختلف دولتى ـ گفتم: اگر فلسفه شما، منطق شما براى افزايش واردات و تسهيل وارداتِ ساخته‌هاى صنعتى اين است كه مي‌گوييد كيفيت مصنوعات داخلى بايد بالا برود، خب فشار را روى اين بخش بگذاريد.

سياست‌هايى وجود دارد كه مي‌شود وادار كرد، مجبور كرد توليدكننده داخلى را به اين‌كه كيفيت را ارتقا بدهد. بدترين گزينه براى بالا بردن كيفيت داخلى اين است كه ما راه را براى مصنوعات خارجى باز كنيم؛ اين، بدترين گزينه است. گزينه‌هاى بهترى وجود دارد براى اين‌كه ما كيفيت را بالا ببريم.»
متعاقب اين سخنان بود كه در تعامل دولت و مجلس محترم، از كاهش نرخ تعرفة واردات خودرو در سال جاري جلوگيري شد و در پي آن، برنامه‌هاي سختگيرانه‌تري براي ارتقاي كيفيت ساخت و توليد خودرو در داخل به صنعت خودروسازي ابلاغ گرديد.

در همين هفته و طي فرازي ديگر، معظم له در ديدار با دانشجويان در خصوص اجراي اصل 44 قانون اساسي فرمودند: «يكى از آقايان راجع به مساله خصوصى ‌سازى فرهنگ و بهداشت نكته‌اى گفتند كه به نظر من آن نكته هم درست است. خصوصى‌سازى مربوط به شركت‌هاى ذيل اصل 44 است، كه خوب، يك تعريف مشخصى دارد. به نظر ما مسائل فرهنگى و بهداشتى و اينها، به آن شكل، مشمول اين اصل خصوصى‌سازى نميشود. از طرف مسوولان ذى‌ربط هم مواردى را به من گفته‌اند. به نظر ما اين اشكال، اشكال واردى است؛ بايستى مورد توجه قرار بگيرد.»
ناگفته پيداست كه انتظار مي‌رود در كوتاهترين زمان، مجلس و دولت محترم در يك تعامل سازنده به رفع اين نقيصه، وفق نظر رهبري اقدام كنند.


رسالت

«کارآمدي و اقتدار نظام» عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم محمد کاظم انبارلويي است كه در آن مي‌خوانيد:
امشب شبي است که حضرت علي(ع) در مسجد کوفه هدف يک ترور ناجوانمردانه و خائنانه قرار مي گيرد و فرق مبارک آن حضرت شکافته مي شود. چهل سال پس از هجرت حضرت رسول(ص) نزديک ترين يار او که وصي او و ولي امر مسلمين است پس از سه جنگ خونين «جمل»، «نهروان» و «صفين» مورد سوء قصد قرار مي گيرد و پس از سه روز به شهادت مي رسد.

امروز روز شهادت شهيد باهنر و شهيد رجايي است. آن دو در يک ترور ناجوانمردانه که از سوي منافقين طراحي شده بود، به رفيع اعلي پيوستند.آن دو در آتش «حسد»، «کينه» و «لجاجت» کساني سوختند که در راه رسيدن به قدرت هيچ مرز اخلاقي و ديني را بر نمي تابيدند. تاريخ از قربانيان اين دو حادثه به نيکي ياد مي کند و آنها را مظهر عدالت، شرف، اخلاق، مردمداري و مردم دوستي، راستي و حقيقت مي شناسد و به وجود آورندگان چنين فاجعه اي را جزء روسياه ترين انسان هاي روي زمين ثبت کرده است.
تقارن اين دو روز در سال89 از شگفتي هاي جالبي است که نگاه هاي ما را به دو مقطع تاريخ اسلام و تشيع مي برد و مشابهت ها آن را به خوبي نشان مي دهد.

شهيدان رجايي و باهنر داراي يک سلوک روحي، اخلاقي، عرفاني و سياسي بودند و به تعبير حضرت امام(ره) اين سلوک را20 سال در کنار هم تمرين کرده بودند و خدا خواست آنها را با هم در يک زمان پيش خود ببرد.

واکاوي انديشه سياسي رجايي و باهنر به ما نشان مي دهد آنها شيفته خدمت به مردم بودند و به قدرت از اين زاويه نگاه مي کردند. آنها در انديشه پيشرفت ايران و جبران عقب ماندگي هاي ملت بودند و در راه بسط عدالت علوي و نبوي در جامعه سر از پا نمي شناختند. تئوري گفتمان پيشرفت، خدمت و عدالت در حقيقت در زمان دولت رجايي و باهنر شکل گرفت. اگر جنگ تحميلي و ناگواري ها و ناملايمات سه دهه گذشته و نيز بي مهري برخي در داخل نبود، اکنون جمهوري اسلامي از لحاظ مرتبت قدرت، فراتر از آنچه که امروز قرار دارد، قرار مي گرفت. دولت هاي پس از دولت شهيد رجايي و باهنر هر کدام در وسع خود سعي کردند بر اين ممشا عمل کنند اما دولت نهم و دهم با اعلام گفتمان رجايي و باهنر در سر لوحه برنامه هاي خود رکورد قابل قبول تري را به جاي گذاشته است.

دولت نهم و دهم از دل يک رقابت جدي و نفسگير که نوعي تحکيم جمهوريت بود پديد آمد. رئيس جمهور در هر دو انتخابات با آرايي چشمگير و قابل قبول انتخاب شد. اين در حالي بود که رئيس جمهور خود را پايبندترين فرد به اصول و به ارزش هاي انقلاب، امام و رهبري معرفي کرده بود. فاصله دولت و ملت در دولت هاي نهم و دهم به حداقل کاهش يافت لذا دولت توانست گام هاي بلندي در تثبيت اقتدار ملي بر دارد.

دولت و ملت در سايه رهبري هوشمندانه انقلاب توانستند بزرگترين هجمه نرم دشمن را به شکست برسانند و در برابر زياده خواهي هاي آمريکا و اروپا که در برابر پيشرفت ايران صف کشيده بودند بايستند. ايران امروز با يک اقتدار ملي تثبيت شده وارد باشگاه هسته اي جهان شده است و بي اعتناء به تهديدها و تحريم ها هر روز از يک پيشرفت مهم در قلمرو هاي علمي و فناوريهاي نوين پرده برداري مي کند. ايران امروز اکنون در بسياري از رشته هاي علمي جزء10 کشور برتر جهان است و اين مهم غلبه گفتمان پيشرفت بر گفتمان عقب ماندگي و تحجر است که توسط منافقان و ليبرال ها همواره پس از انقلاب تبليغ و ترويج مي شده است.


كيهان

«وحدت به روايت علي(ع)» عنوان يادداشت روز روزنامه كيهان به قلم محمد ايماني است كه در آن مي‌خوانيد:
دوره كرده اند او را به طعن و تمسخر. يهودي اند. ماجراي سقيفه را مي دانند. مي دانند پيكر پيامبر(ص) هنوز در آغوش علي(ع) بود كه ديگران پي نزاع قدرت رفتند. مي دانند داغ علي(ع) تازه است. مي دانند اگر علي صبوري كرده، شكيبايي كسي بوده كه خار در چشم و استخوان در گلو و تلخ تر از حنظل بر جگر دارد. دوره كرده اند علي را يهوديان و يكي از آن ميان به تمسخر مي گويد «شما مسلمانان هنوز جنازه پيامبرتان را به خاك نسپرده بوديد كه درباره جانشينش اختلاف كرديد.» اينجا فقط صبر و بصيرتي به ژرفاي ايمان علي بن ابيطالب است كه مي تواند در برابر غريبه ها و نامحرمان خويشتنداري كند و بگويد «ما فقط در جانشين پيامبر و نه در پيامبري او دچار اختلاف شديم اما شما يهوديان هنوز پايتان از خيسي دريا خشك نشده بود كه به پيامبرتان گفتيد(1) اي موسي همان گونه كه براي آنان خداياني است براي ما نيز خدايي قرار ده. موسي گفت به راستي كه شما مردماني نادان هستيد».(2)

اين كلمات را مردي گفت كه باور داشت «به خدا سوگند فلاني جامه خلافت را برتن كرد حال آن كه مي دانست جايگاه من به خلافت، جايگاه قطب به سنگ آسياب است. سيل از من جاري مي شود و پرنده نمي تواند به بلنداي من پرو بال گيرد. پس پرده اي ميان خود و خلافت آويختم و روي از آن برگرداندم» (3) و اين كلام عين كلام رسول خدا(ص) بود كه «علي مع الحق و الحق مع علي يدور حيث ما دار». حق با علي يكي است و گرد او هرجا كه بگردد، مي گردد. و علي فرمود؛ ديدم در برابر حادثه اي تيره و تار كه بزرگسال در آن فرتوت و خردسال در آن پير مي شود و انسان مؤمن آرزوي ديدار پروردگار مي كند، صبر خردمندانه تر است، پس صبوري كردم حال آن كه خار در چشم و استخوان در گلويم بود. ديدم كه ميراث من به يغما مي رود...».(4) قريش مي گفتند يا با غم و اندوه صبر كن يا از سر تأسف بمير! «پس خار در چشم خليده، چشم پوشيدم و استخوان در گلو جرعه جرعه نوشيدم و شكيبايي ورزيدم در خوردن خشمي كه از حنظل تلخ تر و زجرآورتر از زخم تيغ براي قلب بود.(5) 25سال از مشورت و معاضدت و همراهي خلفا دريغ نكرد چندان كه بارها از آنان شنيد «اگر تو نبودي، هلاك مي شديم.» براي اين بيعت و همراهي تنها يك ملاك داشت چندان كه هنگام بيعت با خليفه سوم فرمود: «همانا مي دانيد كه سزاوارتر از ديگران به خلافت منم. به خدا سوگند گردن مي نهم مادام كه مرزهاي مسلمين ايمن باشد و كسي را جز من ستمي نرسد. من خود اين ستم را پذيرفته، فضيلت اين گذشت را انتظار مي كشم و به زر و زيوري كه بر سر آن رقابت مي كنيد، ديده نمي گمارم».(6)

او از اختلاف- به هر قيمت- گريزان بود ولو بر سر حق مسلم خود. علي عين عدالت و پرچمدار حق بود. علي استوار و خشن بود در اقامه امر خدا. اما هيچ كدام از اين بهانه هاي مشروع نتوانست او را حتي به مرز اختلاف سوق دهد چه رسد به اينكه وارد تيرگي هاي فتنه اندود آن شود. كه اگر ريسك و معامله اي هم بايد، با خدا بايد. او توانسته بود قاطعيت و عزم و حركت و صلابت را با بصيرت و صبر و سكوت در نقطه «وحدت» به هم بياميزد تا آن هنگام كه جماعت امت با اشتياق تمام- چونان اشتياق ماده شتر به طفل خود- گرد او آيند و مطالبه عدالت كنند.

قمار و معامله اي كه علي مي فهميد چنين مختصاتي داشت: «انسان مسلمان مادام كه به پستي آشكار تن ندهد- آن پستي كه اگر سخن از آن به ميان آيد، احساس ذلت و خواري كند و مردم فرومايه به وسيله آن فريب خورند و گمراه شوند- مانند آن قمار زننده برنده اي است كه در انتظار نخستين برد از تير و ابزار خويش است و همين، سود را براي او قطعي كند و زيان و غرامت را از او بردارد. و چنين است كه انسان مسلمان از خيانت مبرّاست... از خداوند جايگاه شهدا و همزيستي با اهل سعادت و همراهي با پيامبران را مسئلت مي كنيم.(7) در نقطه مقابل جريان هايي به ظاهر گوناگون ايستاده بودند كه يك ويژگي مشترك داشتند.

آغوش آن جريان ها، كانون جوجه كشي و پرورش شياطين بود. «شيطان را براي كار خود ملاك و تكيه گاه گرفتند و او هم آنها را دام ها و شريكان خود قرار داد. پس در سينه آنها تخم گذاشت و جوجه درآورد و در درونشان لانه كرد و بر دامنشان پرورش يافت. پس آنگاه از چشم آنها نگريست و از زبان آنها سخن گفت و آنها را سوار و مرتكب لغزش ها كرد و فساد و انحراف را براي آنان زينت داد، رفتار كساني كه شيطان آنها را شريك قدرت خود كرد و از زبان آنان به باطل سخن گفت».(8)


مردم سالاري

«امام علي عليه السلام تجسم عدالت»عنوان سرمقاله روزنامه مردم سالاري به قلم وحيد حقي است كه در آن مي‌خوانيد:
خورشيد فروزان حيات امام علي عليه السلام، در افق روز نوزدهم رمضان سال چهلم هجري در آسمان شهر کوفه به خون نشست و شمشير مسموم نفاق و کين، فرق انسان عدالت گستري را شکافت که برترين خلق پس از رسول خدا صلي الله عليه و آله بود. آنان که مي خواستند نور خدا را خاموش کنند، نمي دانستند که اراده الهي، بر مانايي علي عليه السلام استوار است و مي بينيم که همچنان، کردار و گفتار امام مومنان، چراغ راه مردان خدا و حق جويان و يکتاپرستان جهان است.

حادثه اي که به شهادت امام علي عليه السلام انجاميد، يکي از بزرگ ترين جنايت هاي بشري است; زيرا ابن ملجم مرادي، هيچ آزاري از امام نديده بود. اميرمومنان علي عليه السلام براي او سرا پا مهر و محبت و خير و برکت بود، چنان که براي ديگران.

علي عليه السلام رو بسوي مسجد نهاد و به پشت بام رفت و اذان صبح را اعلام فرمود و بعد داخل مسجد شد و خفتگان را بيدار نمود و سپس به محراب رفت و بنماز صبح ايستاد و چون بسجده رفت عبد الرحمن بن ملجم با شمشير زهر آلود در حالي که فرياد ميزد لله الحکم لا لک يا علي ضربتي بسر مبارک آنحضرت فرود آورد و شمشير او فرق مبارک علي(ع) را تا پيشاني شکافت.

خون از سر مبارک علي عليه السلام جاري شد و محاسن شريفش را رنگين نمود و در آنحال فرمود: بسم الله و بالله و علي مله رسول الله فزت و رب الکعبه. (سوگند بپروردگار کعبه که رستگار شدم) و سپس اين آيه شريفه را تلاوت نمود: منها خلقناکم و فيها نعيدکم و منها نخرجکم تاره اخري (شما را از خاک آفريديم و به خاک بر مي گردانيم و بار ديگر از خاک مبعوث تان مي کنيم) و شنيده شد که در آنوقت جبرئيل ميان زمين و آسمان ندا داد و گفت:تهدمت والله ارکان الهدي و انطمست اعلام التقي و انفصمت العروه الوثقي قتل ابن عم المصطفي قتل علي المرتضي قتله اشقي الاشقيا». (بخدا سوگند ستونهاي هدايت در هم شکست و نشانه هاي تقوي محو شد و دستاويز محکمي که ميان خالق و مخلوق بود گسيخته گرديد پسر عم مصطفي صلي الله عليه و آله کشته شد،علي مرتضي به شهادت رسيد و بدبخت ترين اشقيا» او را شهيد نمود.)

اين فاجعه، به بدنامي برنامه ريزان و عامل آن انجاميد اما براي امام علي عليه السلام، حياتي بود بالاتر از حيات دنيوي. حادثه مسجد کوفه و واکنش امام، نمايشگر اوج انسانيت و جلوه اي از نمايش عدل علوي در تاريخ بشري است. نوزدهم رمضان سال چهلم هجري، شاهد مظلوميت علي عليه السلام و اوج بندگي برترين انسان عصر پس از پيامبر بود.

انسان ها از مرگ گريزانند و از گرفتاري در چنگال آن هراسي هميشگي دارند. اسلام، بزرگاني را به جوامع بشري معرفي کرد که نه تنها از مرگ نمي ترسيدند، بلکه آن را به بازي مي گرفتند. برجسته ترين شخص در سبکباري و در عين حال بي قراري درباره مرگ در راه خدا، اميرمومنان علي عليه السلام بود. صحنه هاي فراواني در زندگي امام علي عليه السلام پديد آمد که شاهدي بر اين معناست. براي نمونه، در جريان هجرت پيامبر اعظم صلي الله عليه و آله، در بستر ايشان خوابيد و در واقع، در آغوش خطر آرميد. در جنگ بدر، نه تنها دلاوران قريش را به خاک انداخت، بلکه پشت ترس را نيز به خاک کشاند. در جنگ احد، بيش از هفتاد زخم برداشت، ولي پايداري اش، به اسلام و مسلمانان قوت بخشيد. از همه پرمعناتر اينکه، براي تامين هزينه ازدواجش، زره خود را فروخت; زيرا به تعبير پيامبر اسلام، به آن نياز نداشت. آن انتظار و اين بي قراري، درسحرگاه نوزدهم رمضان به وصال انجاميد.


ابتكار

«اِذَاالشَّمسُ کُوِّرَت»عنوان سرمقاله روزنامه ابتكار به قلم دکترمحسن اسماعيلي است كه در آن مي‌خوانيد:
ديگر مدتها بود که اميرمومنان از سست عنصري و پيمان شکني دلشکسته بود. مي‌گفت هم شما از من خسته شده ايد و هم من از شما حالا ديگرسالهاي زيادي از هجرت پيامبر گذشته بود و محاسن علي ازهميشه سفيدتر و نوراني تر گشته بود. اين ماه رمضان حال و هواي ديگري داشت. به يتيمان و بينوايان کلمات رمزآلودي درباره وصل و هجران مي‌گفت که دل آنان را مي‌لرزاند. نسبت به فرزندانش هم همين طور!

شبها را ميان آنان تقسيم کرده و هر شب ميهمان يکي از آنها بود. دخترش مي‌گويد، چون شب نوزدهم ماه رمضان رسيد پدرم براي افطار به خانه ما آمد و ابتدا به نماز ايستاد. من براي افطار او طَبَقي آوردم كه دو قرص نان جو با كاسه‌اي از شير و مقداري از نمك در آن بود. چون از نماز فارغ شد، به آن طبق نگريست و گريست و فرمود:‌اي دختر! براي من در يك طَبَق دو نانخورش ‍ حاضِر كرده اي؟! مگر نمي‌داني كه من از برادر و پسر عموي خود رسول خدا پيروي مي‌كنم؟‌اي دختر! هر كه خوراك و پوشاك او در دنيا نيكوتر است ايستادن او در قيامت نزد حق تعالي بيشتر است،‌اي دختر! در حلال دنيا حساب است و در حرام دنيا عذاب. پس گوشه‌اي از زهد حضرت رسول را يادآوري کرد و فرمود: به خدا سوگند افطار نمي‌كنم تا از اين دو خورش، يكي را برداري؛ پس من كاسه شير را برداشتم و آن حضرت اندكي از نان جو با نمك تناول فرمود و حمد و ثناي الهي به جا آورد و برخاست و دوباره به نماز ايستاد. ديگر تا صبح مشغول ركوع و سجود بود و تضرّع و ابتهال به درگاه خالق متعال مي‌نمود.

گاهي هم ازخانه بيرون مي‌رفت و داخل مي‌شد، به آسمان نگاه مي‌كرد و مي‌گفت : اَللّهُمَّ باركْ لي في الْمَوْتِ؛ خداوندا مرگ را براي من مبارك گردان، و بسيار مي‌گفت : اِنّا للّهِ وَاِنّا اِلَيْهِ ر اجعونَ و نيز لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلا بِاللّهِ العَلِي الْعَظيمِ را تکرار مي‌كرد و صلوات مي‌فرستاد و استغفار مي‌نمود. گاهي زير لب زمزمه مي‌کرد: به خدا قسم دروغ نمي‌گويم و به من هم دروغ نگفته اند. اين همان شبي است كه مرا وَعده شهادت داده اند.

زماني كه فجر طالع شد و موذن نداي نماز داد، حضرت آهنگ مسجد کرد، به ابراز احساسات مرغابيان که بال مي‌زدند و فرياد و صيحه مي‌كردند، با ملاطفت پاسخ داد.
سفارش کرد در رسيدگي به آنان کوتاهي نشود... و آنگاه که قلّاب کمربندش را گرفت، باخود گفت:‌اي علي! کمر خود را براي مرگ ببند، که مرگ تو را ملاقات خواهد نمود...

بالاخره علي وارد مسجد شد و در تاريكي ركعتي چند نماز خواند، آنگاه بر بام مسجد برآمد و عاشقانه براي آخرين بار بانگ اذان در داد. با مهرباني هميشگي اش خفتگان را براي ديدار با خدا بيدارکرد. ابن ملجم نيز در ميان آنان بود؛ در حالي که شمشير مسموم خود را در زير جامه پنهان کرده بود. چون به او رسيد، فرمود: برخيز!... قصدي در خاطر داري كه نزديك است آسمانها از آن فرو ريزد و زمين چاك شود و كوهسارها نگون گردد و اگر بخواهم مي‌توانم خبر دهم كه در زير جامه چه داري.


جمهوري اسلامي

«ملاحظاتي پيرامون واردات»عنوان سرمقاله روزنامه جمهوري اسلامي است كه در آن مي‌خوانيد:
واردات و سياست‌هاي مرتبط با آن مدتها است كه از سوي كارشناسان و ناظران حوزه اقتصاد به عنوان مسئله‌اي كه عدم رسيدگي به آن و بازبيني در نوع رويه‌هاي موجود مربوط به آن، مي‌تواند در آينده‌اي نه چندان دور، معضلات عديده‌اي را براي كشور به دنبال آورد، مورد توجه قرار گرفته است.
همين تذكرات و هشدارها باعث شده تا موضوع واردات حداقل از زمان قيمتهاي طلايي نفت در سالهاي 85، 86، همواره موضوعي براي بحث و تحليل حتي مناقشه كارگزاران دولتي و فعالان بخش خصوصي باشد.

با اينحال، استمرار رويه‌هاي گذشته كه حجم و ارزش واردات صورت گرفته به كشور را به مرزهاي بسيار نگران كننده‌اي رساند، نشان مي‌داد كه شعاع بحث‌هاي انجام شده نتوانسته از فضاي رسانه‌ها و محافل كارشناسي فراتر رود و دولتمردان را در مورد تغيير سياستهايشان متقاعد سازد، اما دو اتفاق مهم كه با فاصله زماني اندكي از يكديگر نيز به وقوع پيوستند و به نوعي نيز در پيوند با هم بودند، مباحث پيرامون سياستهاي تجاري كشور را وارد مرحله جديدي كرده كه اميد بروز تغييراتي را در آن افزايش داده است.

نخستين رويداد، اعمال تحريمهاي ظالمانه و غيرانساني است كه كشورهاي غربي به بهانه تلاش به حق ايران براي دستيابي به انرژي صلح آميز هسته اي، عليه كشورمان اعمال كردند. اين تحريمها كه با وجود تأكيد بسياري از صاحبنظران توان اعمال فشار اقتصادي و به تبع آن تغيير سياستهاي كلي نظام جمهوري اسلامي را ندارد، دامنه گسترده‌اي از ارتباطات و تبادلات اقتصادي ما را در بر مي‌گيرد كه يكي از آنها بحث درآمدهاي نفتي و ضرورت صيانت از اندوخته‌هاي ارزي كشور است.

دومين رويداد نيز ورود مستقيم و شفاف عالي‌ترين مقام نظام جمهوري اسلامي ايران يعني رهبر معظم انقلاب به مقوله واردات و صادرات و بيانات صريح ايشان در مورد ضرورت پرهيز از هدر دادن اندوخته‌هاي كشور به پاي واردات، خصوصاً واردات لوكس و غيرضرور است. اگرچه ايشان در ابتداي سال جاري و طي بازديد از نمايشگاه دستاوردهاي صنعت كشور در بخش خودروسازي نيز بر اين مهم و لزوم حمايت از توليد داخلي تاكيد كرده بودند، اما صراحت تذكرات اين بار ايشان و همزماني با آغاز تحريمهاي ياد شده، تكاپو و دغدغه بيشتري را در مسئولان امر بوجود آورده تا سياستهاي مناسب با مديريت واردات را هرچه سريعتر تدوين، تصويب و اجرا كنند.


آفرينش

«آتش سوزي و سيل در روسيه وپاکستان و رابطه آن با کشورمان»عنوان سرمقاله روزنامه آفرينش به قلم علي رمضاني است كه در آن مي‌خوانيد:
در يک ماه گذشته دو پديده مخرب طبيعي يعني آتش سوزي روسيه وسيل پاکستان آن هم در ابعاد بسيار گسترده، بسياري را بدين فکر فروبرده و عده اي ر ااز آينده نگران کرده است در اين بين بسياري در کشور ما نيز با نگاهي دقيق تر به اين پديده ها نگاه مي کنند آيا به راستي ما نيز در خطر اين گونه حوادث هستيم؟

آتش سوزي گسترده در روسيه به دلايلي همچون دخالت هاي زياد انسان در طبيعت و تغييرات آب وهوايي و خشکسالي عظيمي که طي 130 سال گذشته بي سابقه بوده بيش از بيست استان روسيه را در بر گرفت وجدا از تلفات انساني آن فقط 300 ميليارد دلار به جنگل هاي اين کشور خسارت وارد آورد و در کنار آن به قطع صادرات گندم انجاميد. در اين بين پيامد هاي گسترده اي همچون آلودگي بسيار زياد هوا در مسکو و..نيز از خود به جا گذاشت .

از سوي ديگر سيل پاکستان کشور شرقي ما مخرب تر از آن است که بتوان تصور کرد سيلي که گذشته از دخالت بيش از حد انسان در نظام طبيعت و تغييرات آب وهوا اينک اين کشور همسايه را در چندين دهه به عقب برده است وجدا از تلفات انساني و تحت تاثير قرار گرفتن زندگي بيش از 20 ميليون از مردم آن کشور و تخريب زير ساخت هاي اساسي اين مناطق با خود پيامد هاي مرگباري را نيز به همراه آورده وخواهد آورد .پيامد هاي متنوع که بي شک محدود به اين کشور نخواهد شد ودر صورت عدم رسيدگي به آن مي تواند منطقه و همچنين کشور مارا تحت تاثير خود قراردهد .در اين راستا در دو هفته گذشته آوارگي ميليون ها نفر، گرسنگي مرگ بار و خطر گسترش بيماري هاي عفوني نظير وبا هم اينک بسياري را در منطقه ودر کشور ما نگران کرده است .

دراين راستا بايد به ياد داشت که مسلما آوارگي ميليوني در اين کشور و خطر شيوع وبا استان هاي شرقي ما را تهديد مي کند. گذشته از آن بايد به ياد داشت که با افزايش توجه اسلام آباد به سيل تحرکات گروههاي تروريستي و بنياد گرا در اين کشور افزايش خواهد يافت امري که مي تواند بر امنيت افغانستان واستان هايي نظير سيستان وبلوچستان در کشور ما تاثير منفي داشته باشد .

آنچه مسلم است سيل در پاکستان و آتش سوزي در روسيه زنگ خطر هايي است که مسئوليت ما را در مقابل زيست بوممان را ياد آوري مي کند در اين بين ما ايرانيان نيز در خطر بروز چنين فجايعي هستيم در اين بين مسئوليت شهروندان ودولت در امر حفظ اکوسيستم هاي زيستي و عدم تخريب گسترده انها و دخالت بيش از حد در طبيعت، جلوگيري از افزايش آلودگي هوا و گرم شدن زمين(کشور ما يکي از کشور هاي مهم انتشاردهنده گاز هاي گل خانه اي است)را بيش از هر زماني بايد مورد توجه قرار دهيم چه اينکه پيامد هاي گسترده و بيشمار حوادث بزرگ طبيعي د